Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ Η ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩ
Τι ειναι το εγω?
Τι αλλο ειναι?
Ενα συνολο επιθυμιων, παρορμησεων, πεποιθησεων, αντιληψεων, συνηθειων (σωματικων, συναισθηματικων, νοητικων), ταυτισεων, αρεσκειων, απαρεσκειων, φοβων, θυμου.... βασισμενα στην μιμηση, την ταυτιση, και την φαντασια.
Φυσικα δεν ειστε το εγω αλλα εξ αιτιας της αγνοιας και της ταυτισης εχετε περιορισει τον εαυτο σας σε ενα μικρο μερος της υπαρξης σας. Η αληθινη σας φυση ειναι αυτο που ονομαζουν οι θρησκειες ψυχη και το οποιο παραμενει σαν μια αφηρημενη ιδεα στο νου ενω στην πραγματικοτητα ειναι αυτο που ειμαστε και που επιτρεπει ολα τα αλλα να υπαρχουν και να εχουν ζωη (σωμα, ενεργεια, νους).
Η βασικη σταση του εγω ειναι οτι νοιωθει ξεχωριστο (αποκομμενο) απο τους ανθρωπους, την ζωη και το Θεο και ειναι πολυ σπουδαιο.. Για να υπαρχει το εγω χρειαζεται την αισθηση ξεχωριστοτητας αλλα και της σημαντικοτητας (να νοιωθει οτι ειναι σπουδαιο). Μεσα στην ενοτητα και την ταπεινοτητα (συναισθηση οτι δεν ειμαι τιποτα σημαντικο ή σπουδαιο) το εγω εκμηδενιζεται για αυτο με καθε τροπο το εγω προσπαθει να διατηρησει αυτη την αισθηση ξεχωριστοτητας και σπουδαιοτητας με διαφορους τροπους.
Μερικους απο αυτους ειναι να προσπαθει να αποδειξει ποσο σπουδαιο και ιδιαιτερο ειναι (ειτε με το να γινει παγκοσμιος πρωταθλητης, επιτυχημενος σε καποιο τομεα της ζωης, ειτε με τα ρουχα που φοραει, μικρη σημασια εχει για το εγω ο τροπος) να ζηταει την αναγνωριση και την αποδοχη των αλλων με ποικιλους τροπους, να κριτικαρει, να σχολιαζει, να κουτσομπολευει τους αλλους, να συγκρινεται συνεχως με τους αλλους, να κατηγορει ή να θεωρει υπευθυνους τους αλλους ή την ζωη για οσα περασε ή περναει, να νομιζει οτι οι αλλοι το υποτιμουν και το μειωνουν, να δικαιολογει συνεχως τον εαυτο του, προσπαθωντας να εχει κατω απο τον ελεγχο προσωπα, πραγματα και καταστασεις. Γενικα βρισκεται σε ενα 'παιχνιδι', εγω κι οι 'αλλοι'.
Ενας αλλος τροπος για να υπαρχει το εγω ειναι να σκεφτεται το παρελθον, να φανταζεται το μελλον και να σχολιαζει το παρον. Να συγκρινει την εμπειρια του τωρα με καποια του παρελθοντος ή με αυτην που θα ηθελε να ειναι, που φανταζεται δηλαδη. Το εγω δεν μας αφηνει να ζησουμε πραγματικα καθε εμπειρια, αλλα παρεμβαλεται και τη νδιαστρεβλωνει με το να σκεφτεται και να φανταζεται πραγματα για αυτο που συμβαινει και ετσι δεν μας επιτρεπει να βιωσουμε πληρως αυτο που ζουμε καθε στιγμη στο εδω και τωρα. Βιωση με πληρη προσοχη και αποδοχη αυτου που συμβαινει εδω και τωρα χωρις συγκριση, φαντασιες, αρεσκεια και απαρεσκεια σημαινει θανατος για το εγω. Για αυτο το εγω δεν σταματαει ουτε στιγμη να μεταφραζει ολες τις εμπειριες με σκεψεις και να βαζει ταμπελες, (ωραιο, ασχημο, καλο, κακο ...).
Αλλο ενε παιχνιδι του εγω ειναι να φανταζεται και να νομιζει οτι θα ειναι ευτυχισμενο καπου αλλου εκτος απο εδω. Οτι θα ειναι ευτυχισμενο οταν τα πραγματα θα ειναι καπως αλλιως απο οτι ειναι τωρα. Αλλα αυτο επειδη ειναι τροπος αντιληψης του εγω επαναλαμβανεται μηχανικα συνεχως ανεξαρτητως καταστασεων και συνθηκων. Παντα για το εγω κατι λειπει ή η κατασταση θα επρεπε να ειναι καπως αλλιως, ή οχι ακριβως ετσι, για να ειναι ικανοποιημενο και ευτυχισμενο. Το εγω (οντας ασυνειδητο ) και προϊον της αγνοιας δεν μπορει να καταλαβει οτι αυτο το ιδιο ειναι το προβλημα που δεν επιτρεπει την βιωση της ευτυχιας στο εδω και τωρα. Οτι η ευτυχια βιωνεται οταν ο νους ειναι ηρεμος, συγκεντρωμενος και σε συνειδητη επαφη με την αληθινη μας φυση (Συνειδητοτητα) και οχι απο το πως ειναι οι εξωτερικες συνθηκες. Βεβαια εξ αιτιας του εγω δεν μπορουμε να βρεθουμε ευκολα σε αυτην την εσωτερικη κατασταση παρα μονο πολυ σπανια οταν μας συμβει κατι που θελαμε πολυ, αλλα και σε αυτες τις περιπτωσεις δεν αντιλαμβανομαστε οτι η ευτυχια προερχεται απο μεσα και οχι απο εξω απο το συμβαν.
Επειδη η επιβιωση του εγω εξαρταται απο την σχεση του με τους αλλους και τα πραγματα της ζωης το εγω ειναι σε ενα συνεχη αγωνα επιβιωσης. Βρισκεται σε συνεχη 'μαχη' για να επιβεβαιωνει την υπαρξη του και την αυτοσπουδαιοτητα του.
Μεσα σε αυτη την μαχη επιβιωσης εναλλασονται συνεχως στον ψυχισμο συναισθηματα φοβου, ανησυχιας, αγωνιας, εκνευρισμου, θυμού απορριψης, στεναχωριας, θλιψης, απογοητευσης, απομονωσης, μοναξιας, ανικανοποιητου, κενοτητας, μεγαλειου, ανωτεροτητας....
Τις στιγμες που το εγω για διαφορους λογους ησυχαζει βιωνει κανεις χαλαροτητα, καλη διαθεση, ευθυμια, χαρα. Και το εγω συνηθως ησυχαζει οταν ικανοποιειται καποια επιθυμια του, μικρη ή μεγαλη, οταν τα πραγματα πανε οπως θα ηθελε, οταν αναγνωριζεται, οταν νοιωθει ασφαλες, οταν γενικα οι συνθηκες ειναι συμφωνα με τον προγραμματισμο του εγω. Κι αυτο συνηθως για λιγο. Γρηγορα το εγω επανερχεται στο προσκηνιο και αν δεν ειναι σε καποια εντονη μιζερια ή δυστυχια θα ειναι σε κατασταση, βαριεμαρας, ανικανοποιητου, βιωση ενος κενου, οτι κατι του λειπει, κατι θελει αλλα δεν ξερει τι θελει, ή θα ονειροπολει.
Η ζωη περναει αναμεσα στην επιθυμια, τον φοβο, τον θυμο, την γοητεια, την απογοητευση, την αρεσκεια, την απαρεσκεια, την γοητεια, την απογοητευση, την χαρα και την θλιψη. Οσο πιο δυνατο το εγω τοσο πιομακρια ζουμε απο το κεντρο της υπαρξης μας την πηγη της ευτυχιας, της πληροτητας κα ιτης ειρηνης και τοσο πιο εντονη ειναι η μιζερια και η δυστυχια.
Το προβλημα ειναι οτι οι οντας κανεις ταυτισμενος με το εγω ουτε που αντιλαμβανεται την φυλακη, ουτε που υποψιαζεται οτι η αιτια της μιζεριας κα της δυστυχιας του ειναι αυτο που θεωρει λανθασμενα ως εαυτο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου