To προϊόν -σήμα κατατεθέν της μεσογειακής κουζίνας πρέπει να έχει καθημερινά θέση στη διατροφή μας. Πόσο καλά πληροφορημένος όμως είσαι γι’ αυτό;
Mύθος #1
«Το λάδι του χωριού, είναι το καλύτερο»
Δεν είναι, όμως, πάντα έτσι, ούτε μπορούμε ό,τι μαγειρεύουμε ή παράγουμε στο σπίτι μας να το διακινούμε ελεύθερα στο εμπόριο, χωρίς ειδικές άδειες, πιστοποιήσεις ασφάλειας και ποιότητας (π.χ. HACCP, ISO κ.λπ.). Το χύμα ανώνυμο προϊόν δεν αναγράφει ημερομηνία λήξης, δεν υπόκειται σε ποιοτικούς ελέγχους, δεν εγγυάται κανείς την ποιότητα και γνησιότητά του και εύκολα μπορεί να πέσει θύμα ανεύθυνων παρεμβάσεων από μεσάζοντες.
Μύθος #2
«Ο μικρός παραγωγός βγάζει πάντα πιο γευστικό ελαιόλαδο απ' ό,τι μια μεγάλη εταιρεία τροφίμων»
Η γεύση στο ελαιόλαδο δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το μέγεθος του ελαιοτριβείου ή της επιχείρησης που το συσκευάζει ή το διακινεί. Ο μεγάλος παραγωγός δεν θα ρισκάρει πρακτικές που θα ταγγίσουν το λάδι του, θα αλλοιώσουν τη γεύση του ή θα απογοητεύσουν τον καταναλωτή που περιμένει μια συγκεκριμένη γεύση από κάθε φίρμα. Η ποιότητα του ελαιόλαδου έγκειται, τελικά, στο πόσο προσεκτικά μεταχειρίστηκε ο μικρός ή ο μεγάλος παραγωγός τις ελιές του, από το δέντρο μέχρι την εμφιάλωσή του. Ως καταναλωτές, πάντως, πρέπει να διαβάζουμε την ετικέτα κάθε ελαιόλαδου και να κοιτάμε δύο βασικά πράγματα: πρώτον, την κατηγορία του ελαιόλαδου (επιλέγουμε μόνο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο) και, δεύτερον, την ημερομηνία διατήρησής του.
Μύθος #3
«Το καλό ελαιόλαδο δεν λήγει ποτέ».
Ναι, δύσκολα θα πάθουμε κάτι από ένα λάδι που έχει συσκευαστεί πέρσι ή πρόπερσι. Άλλωστε, το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται και ως συντηρητής τροφίμων. Το θέμα, όμως, είναι να κρατά την ιδιότητα του εξαιρετικά παρθένου. Τότε, ναι, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, μπορεί να διατηρηθεί έως και δύο χρόνια σε σκοτεινό, καλά αεριζόμενο χώρο, σε χαμηλές θερμοκρασίες μέχρι 20 °Κελσίου, μέσα σε ανοξείδωτα δοχεία ή μπουκάλια και μακριά από έντονες οσμές.
Μύθος #4
«Ένας τύπος ελαιόλαδου κάνει για όλες τις χρήσεις σε μια κουζίνα».
Αυτό είναι κάτι που πλέον δεν το πιστεύουν ούτε οι νοικοκυρές αλλά ούτε και οι σεφ. Και οι δύο τύποι μαγείρων χρησιμοποιούν διαφορετικό ελαιόλαδο για τις ωμές σαλάτες ή για το τηγάνισμα, διαφορετικό για τα λαδερά ή τα μαγειρέματά τους.
Μύθος #5
«Η Ελλάδα βγάζει το καλύτερο ελαιόλαδο στον κόσμο».
Σίγουρα ένα από τα καλύτερα, όταν προσέχουμε την επεξεργασία της ελιάς. Το 2012 (που θεωρείται μια καλή χρονιά για το ελληνικό ελαιόλαδο) στους διεθνείς διαγωνισμούς η Ελλάδα πήρε μόνο το 8% των βραβείων. Οι Ισπανοί και η περιοχή της Τοσκάνης στην Ιταλία είναι πλέον σοβαροί ανταγωνιστές των Ελλήνων στα βραβεία, αλλά ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Περού και Χιλή) παράγουν και διοχετεύουν στις διεθνείς αγορές το φρέσκο ελαιόλαδό τους πριν από την μητέρα πατρίδα.
Μύθος #6
«Το βιολογικό ελαιόλαδο είναι το καλύτερο λάδι».
Στατιστικά, τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (φρουτώδες, πικρό, πικάντικο) των βιολογικών ελαιολάδων είναι χαμηλότερα από τα αντίστοιχα των συμβατικών. Η καταπολέμηση των ασθενειών με φυτοφάρμακα, η προσθήκη λιπασμάτων κ.λπ. παράγουν πιο υγιή καρπό, που οδηγεί σε καλύτερο τελικό προϊόν. Όμως η βιολογική γεωργία και τα προϊόντα αυτής απευθύνονται στους καταναλωτές που βάζουν πρώτα απ' όλα την αειφορία και την κατανάλωση προϊόντων χωρίς καθόλου φυτοφάρμακα.
Μύθος #7
«Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο είναι πανάκριβο».
Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο είναι χυμός ελιάς που, αν έχει παραχθεί με ορθές πρακτικές σε όλα τα στάδια, μας εξασφαλίζει πολλά οφέλη, σε αντίθεση με το ελαιόλαδο που είναι προϊόν χημικής επεξεργασίας και είναι απλώς μια ασφαλής λιπαρή ουσία, χωρίς κάποιο επιπλέον όφελος.
Πηγή: lifo.gr
Το blog στηρίζει τα Ελληνικά Προϊόντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου