Λίγο πρὶν νὰ ξεσπάσῃ ἡ καταιγίδα, πρὶν ἀρχίσουν νὰ μᾶς ληστεύουν καὶ νὰ μᾶς τσαλαπατοῦν τὸ δικαίωμα στὴνν ζωή, ἔφερνα μίαν γυναῖκα στὸ σπίτι, Ἀλβανίδα, ποὺ μὲ βοηθοῦσε στὶς δουλειὲς τοῦ σπιτιοῦ, γιατὶ ἑγὼ ἐργαζόμουν ἀπὸ τὸ πρωΐ ἔως τὸ βράδυ. Στὸ κολλέγιο ποὺ διδάσκω, σὲ δύο φροντιστήρια προετοιμασίας ὑποψηφίων γιὰ ἀρχιτεκτονική, σὲ Πολιτιστικὸ σύλλογο κάθε Σάββατο καὶ στὸ Ἀτελιέ μου, ὅπου ἐτοίμαζα τὶς ἀτομικὲς ἐκθέσεις μου ζωγραφικῆς.
Μοῦ ἔπαιρνε 40 εὐρῶ τὴν φορά.
Ἡ γυναῖκα ἦταν πολὺ καλὴ στὴν δουλειά της καὶ ἔμπιστη καὶ πάλευε μόνη της, ἔχοντας δύο παιδιὰ κι ἕναν ἄνδρα φούρναρη, ποὺ εἶχε ἀπολυθῆ μετὰ ἀπὸ χρόνια, ἀλλὰ δὲν εὕρισκε δουλειά.
Μόλις ἐρχόταν τὴν περίμενα μὲ τὸ καφεδάκι ἕτοιμο.
Ὅταν ἔκανα ξεσκαρτάρισμα στὰ ῥοῦχα μου, τῆς χάρισα ἕνα δερμάτινο πανάκριβο σακκάκι.
Στὶς ἑορὲς τῆς ἔδιδα δῶρο καὶ φίλοι μοῦ ἔλεγαν: «νὰ μὴν τὴν κακομαθαίνῃς. Πᾶρε της κάτι σὲ εἶδος ὄχι σὲ χρήματα.»
Ἠξερα ὅμως ὅτι τὰ εἶχε ἀνάγκη .
Το blog στηρίζει τα Ελληνικά Προϊόντα
Κάθε φορὰ ποὺ πήγαινα σὲ πολυκατάστημα (super market) τῆς ἠγόραζα κάτι.
Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶχε ἀνάγκη, τὴν κράταγα καὶ τὰ καλοκαίρια ποὺ ἤμουν στὸ σπίτι καὶ δὲν χρειαζόμουν βοήθεια.
Ὅταν ὅμως ἄρχισαν τὰ πράγματα νὰ ζορίζουν καὶ οἱ ζωές μας ἄρχισαν νὰ γίνονται κουβάρι, ἄνοιξις ἦταν θυμᾶμαι, τῆς ζήτησα γιὰ δύο τρεῖς μῆνες, μέχρι νὰ ἐπανέλθω ἀπὸ ἕνα σοβαρὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα, νὰ ἔρχεται δύο φορὲς τὸν μῆνα καὶ ὄχι τέσσερεις.
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ μοῦ ζητήσῃ 50 εὐρῶ ἀντὶ γιὰ τὰ 40 ποὺ τῆς ἔδιδα.
Μὲ ἐνόχλησε αὐτό, ἀλλὰ τῆς τὰ ἔδωσα.
Τὸ καλοκαίρι τὴν σταμάτησα ὅμως καὶ δὲν τὴν ξαναπῆρα τηλέφωνο καὶ ἴσως ἦταν ἕνα καλὸ μάθημα αὐτὸ γιὰ ἐμέναν, γιατὶ θὰ συνέχιζα νὰ τὴν παίρνω πρὸ κειμένου νὰ τὴν βοηθήσω κι ἂς ζοριζόμουν οἰκονομικά…
Μὲ πῆρε αὐτὴ καὶ μοῦ ζήτησε ἂν θέλω νὰ τῆς δόσω τὸ πλυντήριο -στεγνωτήριο Brand, ποὺ εἶχα ἀντικαταστήση, γιατὶ δὲν μὲ βόλευε δύο σὲ ἕνα καὶ τὸ εἶχα ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα μου.
Τῆς τὸ ἔδωσα κι αὐτό.
Δ;]εν μετανιώνω γιὰ τὴν πράξη μου.
Ἄλλωστε πολλὰ πράγματα τὰ κάνουμε χωρὶς νὰ περιμένουμε ἀντάλλαγμα ἐμεῖς οἱ «ῥατσιστές» καὶ «ξενοφοβικοί»…
Τὸ ὅ,τι ἐνοχλήθηκα ὅμως, ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸ ὅτι μόλις ἐγὼ εὑρέθην σὲ μίαν προσωρινὴ ἀδυναμία, νὰ τὴν φέρνω κάθε ἑβδομάδα, τότε τὸ ἐκμεταλλεύθηκε…
…καὶ μάλιστα μὲ ψυχρό, ὑπολογιστικὸ τρόπο.
Ναί, ἔχω κάνει λάθη…
Μόνον ποὺ ἀπὸ αὐτὰ τὰ λάθη ἔμαθα, ἂν καί, ἀκόμη καὶ τώρα, ἐὰν εὑρίσκετο ἄνθρωπος σὲ ἀνάγκη, ἴσως καὶ νὰ τὰ ξανά-ἔκανα.
Μὲ τίποτα ὅμως σήμερα δὲν θὰ ἀνεχθῶ τὴν κατάληψη τῆς Πατρίδος μου, ἀπὸ κάθε καρυδιᾶς ἰσλαμοφασίστα, ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς οἰκομένηες καὶ δὴ ἀπὸ ἕαν στρατὸ μαχίμων καὶ βαρβάρων ἀνδρῶν.
Ἀρκετὴ ἀνοχὴ δείξαμε!
Δὲν θα μηδίσουμε!
Σουραβλᾶ Εὐστρατία
εἰκόνα
filonoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου