Έρχεται, κάνει τον θόρυβό του και είναι στη τύχη του ανθρώπου τι θα αφήσει πίσω του.
Ίσως μετρήσεις θύματα μα ίσως και δεις να λάμπουν μάτια.
Ίσως έρθουν πολλοί, μα μπορεί να είναι ένας και μοναδικός.
Αλλάζει όπως οι εποχές του χρόνου κάθε φορά και βλέπεις πίσω του να αλλάζουν και οι πρωταγωνιστές του. Έρωτας είναι και αφεντικό του εαυτού του. Μη πας να τον συγκρίνεις γιατί μάταιο θα δεις πως είναι. Είναι λογιών λογιών οι έρωτες και μπορώ να γεμίσω μπόλικες σειρές απλά αναφέροντας τους.
Θέλω να σου πω, όμως, για εκείνους που σε πονάνε. Για τους έρωτες αυτούς που έρχονται και σου μαθαίνουν τη λέξη αυτή.
Αυτούς που μέχρι πρότινος δεν ήξερες πως υπάρχουν και χλεύαζες δίπλα σου. Οι έρωτες αυτοί που μπαίνουν σαν σίφουνες στη ζωή σου και σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει.
Σου τάζουν τον ουρανό με τ’ άστρα και, ανάθεμα τους, στον δίνουν για λίγο.
Κάνουν το μυαλό σου να ονειρεύεται εκεί που έχεις ψηθεί πως δεν υπάρχουν τα παραμύθια. Γεμίζεις με ελπίδα πως σου χαμογέλασε κι εσένα η μοίρα και μπαίνεις σε θέση να ζήσεις το παραμύθι.
Σε αφήνουν να γευτείς την ευτυχία και κάθε αύριο που σχεδίαζες έχει μπει στο ντουλάπι. Και δεν έχεις σκοπό να το ανοίξεις και να το θυμηθείς. Έτσι, λες, μιας και θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό, πως είναι οι έρωτες. Πρέπει να ζεις μονάχα τη κάθε μέρα και να μη σκέφτεσαι τι θα σου ξημερώσει.
Μέχρι, όμως, που ξημερώνει. Κι έτσι εύκολα όπως ήρθε αρχίζει και φεύγει. Όχι, δε θυμήθηκε μια ωραία πρωία να σε αφήσει. Γίνεται σιγά σιγά μα οι συνεχόμενες δικαιολογίες, σου έκλειναν τα μάτια κι έχανες την αλήθεια σου. Ο τέλειος άνθρωπος, η τέλεια σχέση, η απόλυτη ευτυχία γίνονται μέτρια. Ώσπου παίρνει τον δρόμο του και χάνεται όσο γρήγορα ήρθε. Μα δίχως φασαρία αυτή τη φορά. Χωρίς προειδοποίηση ούτε σε προετοίμασε ιδιαίτερα.
Και μένεις εσύ μόνος να παλεύεις με την ησυχία που έμεινε πίσω.
Με τη μοναξιά σου και με το χαμόγελο σου να έχει σβήσει πια. Κι εκεί ακριβώς είναι που ξαναχάνεις την ελπίδα σου. Ανάθεμα, λες, την ώρα που μπήκε στη ζωή σου και ανάθεμα και στο μυαλό σου που το άφησες να πιστέψει στα παραμύθια.
Η μεγαλύτερη αποτυχία σου να ξέρεις είναι αυτή. Όπως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι σε τούτη τη γη, έτσι κι οι έρωτες.
Θρήνησε όσο θες αυτόν που έφυγε αλλά να έχεις την δύναμη να μπει στο μυαλό σου πως έφυγε. Έτσι είναι οι έρωτες ρε.
Έρχονται σου μαθαίνουν να αγαπάς και φεύγουν.
Κι αν μείνουν, τι να σου πω, αλυσόδεσε τους.
http://pitsirikidotnet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου