Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας ...«φίλος στο linkedin»
Δεν έχουμε χρόνο για ύβρεις, δεν έχουμε ανάγκη από οπαδούς.
Πικρή γεύση η προεκλογική περίοδος, για άλλη μια φορά. Η γηπεδοποίηση της πολιτικής και οι εκατέρωθεν εξυβρίσεις δείχνουν όχι μόνο την ποιότητα του πολιτικού λόγου, αλλά και την πρόθεση γενικά των πολιτικών ταγών να αποσπούν το βλέμμα των πολιτών από σοβαρότερα θέματα, είτε επειδή οι ίδιοι δεν διαθέτουν προτάσεις, είτε επειδή δεν έχουν καμία πρόθεση να ασχοληθούν με σοβαρά θέματα.
Κανείς δεν αναφέρεται σε προτεινόμενες λύσεις στα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν προτείνεται. Απλά επιδιώκεται η περίφημη «πόλωση» του εκλογικού σώματος. Σα να λέμε, μαζεύουμε τα πρόβατα στα μαντριά, για να μετρηθούμε.
Τι θα γίνει με την Τουρκική προκλητικότητα; Ποιο πλάνο υπάρχει στη χώρα για να αντιμετωπιστεί μια ολοένα και αυξανόμενη αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο υπέρ της γείτονος; Πώς θα είναι η επόμενη μέρα, μετά την επονείδιστη συμφωνία των Πρεσπών; Ποιες λύσεις ή σχέδια υπάρχουν, σε περίπτωση που η Σκοπιανή πλευρά συνεχίσει να επιδιώκει τη διαμόρφωση «Μακεδονικής» εθνότητας και γλώσσας; Πώς θα πορευτεί η χώρα μας στην Ευρώπη, μετά και τις νέες εξελίξεις στη Νότια Ευρώπη και το Brexit; Έχετε ακούσει τίποτε από αυτά τα σοβαρά ερωτήματα να τίθενται στην πολιτική σκηνή από τους ταγούς;
Σε τοπικό επίπεδο, βλέπω να κρατείται μια παρόμοια απαξιωτική στάση. Αντί προτάσεων, βλέπω να διατυπώνονται ύβρεις, αντί να εντοπιστούν προβλήματα, ακούγονται χυδαιότητες για αντιπάλους με τους οποίους, όμως, θα αναγκαστούν να συνυπάρξουν μετά τις εκλογές, καθώς, ειδικά σε τοπικό επίπεδο, η συναίνεση είναι απαραίτητη για την επιτυχή επίλυση θεμάτων που αφορούν την πόλη και τις γειτονιές της (την όποια πόλη). Για να μη μιλήσω, βέβαια για την «κουλτούρα» του τύπου «ποιος θα βγάλει την καλύτερη selfie και με ποιον»…
Η γηπεδοποίηση της πολιτικής οδηγεί τον κόσμο σε απάθεια, αποχή και απαξίωση της πολιτικής.Επιπλέον, οδηγεί σε αδυναμία συζήτησης σε επίπεδο ιδεολογικό. Πώς να συζητήσεις με κάποιον που, λόγω της ιδεολογικής του αγκύλωσης, αρνείται, ας πούμε, να δεχτεί ως ιστορικό γεγονός τη γενοκτονία των Ποντίων; Πώς να υπάρξει σοβαρή συναίνεση στο ζήτημα της εκπαιδευτικής πολιτικής, όταν ορισμένοι αρνούνται να αντιληφθούν ότι εκπαίδευση που δεν έχει εθνικό πρόσημο δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια άχρωμη απόκτηση δεξιοτήτων που οδηγεί σε πολιτιστική αποχαύνωση και πολιτικό μαϊμουδισμό;
Δεν έχουμε χρόνο για ύβρεις, δεν έχουμε ανάγκη από οπαδούς. Χρόνο για διατύπωση σοβαρών προτάσεων μόνο έχουμε, ανάγκη από σοβαρούς, πεπαιδευμένους πολίτες έχουμε.
geopolitics.iisca.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου