Το πνεύμα σου είναι ανήσυχο, σαν να έχεις φλόγες από σκέψεις που εξερράγησαν μες στο κρανίο σου,
πυρακτωμένα σίδερα που σπρώχνουν τα βλέφαρα, μόλις ο ύπνος πλησιάζει τα εξουθενωμένα μάτια σου.
Ο κόσμος βοά υπόκωφα, αλλά εκκωφαντικά μες στο στήθος σου,
η λάβα κοχλάζει και την πνίγουν, αλλά δε σταματά να σε καίει.
Ο πόνος, ο φόβος, η δυστυχία, η αβεβαιότητα, το άγνωστο, η οργή,
τα όνειρα που κείτονται κομματιασμένα, ματωμένα, κλαίγοντας βουβά.
Η αναμονή γι' αυτό που δεν έρχεται
ένα φως που θα σπάσει το έρεβος,
ένα χαμόγελο που θα λιώσει τον πάγο σ' αυτήν την τρομαγμένη χώρα,
μια ηλιαχτίδα που θα θερμάνει ψυχές και πνεύματα,
ζωντανούς και νεκρούς,
ανθρώπους και φαντάσματα.
Ένα αεράκι που θα σηκώσει την ταφόπλακα
απ' τα σωθικά των ανθρώπων
που θα πλημμυρίσει τους δρόμους χαρά, τραγούδια και χρώματα
που θα δώσει το ζεστό χέρι στους απελπισμένους, στους γονατισμένους,
θα γίνει η τροφή, η στέγη, η ζεστασιά, η αγκαλιά, η έγνοια που τους έλειψε,
θα γίνει το γέλιο και η αλήθεια, η όρεξη για ζωή που σκέπασε η στάχτη.
Ένα πρόσωπο τόσο οικείο, γνώριμο απ' τα γλυκύτερα όνειρά σου.
Το παιδί που πέθανε και ξαναγεννήθηκε..
Απόψε, ονειρέψου το αστέρι στο σκοτάδι
και όχι το σκοτάδι στο αστέρι - ξέχασε για λίγο τις σκιές.
Απόψε άκουσε την ήσυχη φωνή του που περιμένει υπομονετικά την ακοή σου.
Ονειρέψου πως είσαι αυτό το αστέρι και όχι κάποιος κατασκοπευτικός δορυφόρος
που θα τον σβήσουν,
κι ασε τη λάμψη του να γίνει το νέκταρ
που θα μεθύσει, θα γλυκάνει τις πληγές σου,
που θα λιώσει τη σκοτεινιά που σκεπάζει το είναι σου
και φράζει τις φλέβες στο αίμα σου.
Άκουσε το ποτάμι της οργής που μυστικά
γονιμοποιεί τα χωράφια που κυοφορούν το αύριο.
Δες τους κουρελήδες ηγέτες των λαών
να ξεπροβάλλουν απ' το πλήθος και να σφίγγουν τα χέρια,
γκρεμίζοντας τους γυάλινους πύργους που κρατούσαν στη ζωή τη σαπίλα.
Δες το όνειρο να γίνεται πραγματικότητα.
Γιατί τι είναι η πραγματικότητα, αν όχι τα όνειρα και οι εφιάλτες μας;
http://endelehia.blogspot.co.uk
Το blog στηρίζει τα Ελληνικά Προϊόντα
πυρακτωμένα σίδερα που σπρώχνουν τα βλέφαρα, μόλις ο ύπνος πλησιάζει τα εξουθενωμένα μάτια σου.
Ο κόσμος βοά υπόκωφα, αλλά εκκωφαντικά μες στο στήθος σου,
η λάβα κοχλάζει και την πνίγουν, αλλά δε σταματά να σε καίει.
Ο πόνος, ο φόβος, η δυστυχία, η αβεβαιότητα, το άγνωστο, η οργή,
τα όνειρα που κείτονται κομματιασμένα, ματωμένα, κλαίγοντας βουβά.
Η αναμονή γι' αυτό που δεν έρχεται
ένα φως που θα σπάσει το έρεβος,
ένα χαμόγελο που θα λιώσει τον πάγο σ' αυτήν την τρομαγμένη χώρα,
μια ηλιαχτίδα που θα θερμάνει ψυχές και πνεύματα,
ζωντανούς και νεκρούς,
ανθρώπους και φαντάσματα.
Ένα αεράκι που θα σηκώσει την ταφόπλακα
απ' τα σωθικά των ανθρώπων
που θα πλημμυρίσει τους δρόμους χαρά, τραγούδια και χρώματα
που θα δώσει το ζεστό χέρι στους απελπισμένους, στους γονατισμένους,
θα γίνει η τροφή, η στέγη, η ζεστασιά, η αγκαλιά, η έγνοια που τους έλειψε,
θα γίνει το γέλιο και η αλήθεια, η όρεξη για ζωή που σκέπασε η στάχτη.
Ένα πρόσωπο τόσο οικείο, γνώριμο απ' τα γλυκύτερα όνειρά σου.
Το παιδί που πέθανε και ξαναγεννήθηκε..
Απόψε, ονειρέψου το αστέρι στο σκοτάδι
και όχι το σκοτάδι στο αστέρι - ξέχασε για λίγο τις σκιές.
Απόψε άκουσε την ήσυχη φωνή του που περιμένει υπομονετικά την ακοή σου.
Ονειρέψου πως είσαι αυτό το αστέρι και όχι κάποιος κατασκοπευτικός δορυφόρος
που θα τον σβήσουν,
κι ασε τη λάμψη του να γίνει το νέκταρ
που θα μεθύσει, θα γλυκάνει τις πληγές σου,
που θα λιώσει τη σκοτεινιά που σκεπάζει το είναι σου
και φράζει τις φλέβες στο αίμα σου.
Άκουσε το ποτάμι της οργής που μυστικά
γονιμοποιεί τα χωράφια που κυοφορούν το αύριο.
Δες τους κουρελήδες ηγέτες των λαών
να ξεπροβάλλουν απ' το πλήθος και να σφίγγουν τα χέρια,
γκρεμίζοντας τους γυάλινους πύργους που κρατούσαν στη ζωή τη σαπίλα.
Δες το όνειρο να γίνεται πραγματικότητα.
Γιατί τι είναι η πραγματικότητα, αν όχι τα όνειρα και οι εφιάλτες μας;
http://endelehia.blogspot.co.uk
Το blog στηρίζει τα Ελληνικά Προϊόντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου