Αν καθίσει κανείς να ψάξει το χρονικό της ελληνικής χρεοκοπίας θα δει σίγουρα τα σημάδια του αχαλίνωτου ανταγωνισμού των στρατιωτικών εξοπλισμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις των αιτιών που δημιούργησαν το υπέρογκο εξωτερικό δημόσιο χρέος της χώρας.
Αμέτρητες οι «αγορές του αιώνα» και σε κάθε μια από αυτές –εκτός ελαχίστων πάντα εξαιρέσεων των γνωστών «εθνομηδενιστών» και «μειοδοτών»- ολόκληρη η πολιτική τάξη και η κοινωνία συμφωνούσαν με την ουσία της πολιτικής αυτής.
Επιμέρους διαφωνίες υπήρχαν πάντα και αφορούσαν το είδος και τον αριθμό των οπλικών συστημάτων που παραγγέλναμε.
Αυτά, βέβαια, στην επιφάνεια.
Κατά βάθος, οι διαφωνίες βρίσκονταν μονάχα στο ποιος θα πάρει την μίζα και πουθενά αλλού.
Πάντα ο στόχος ήταν ο εφοδιασμός των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα που θα εξισορροπούσαν την αριθμητική υπεροχή των εχθρών και συμμάχων μας, των Τούρκων.
Ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια σε μια τιτάνια -υποτίθεται- προσπάθεια προάσπισης της ακεραιότητας της πατρίδας, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Το αποτέλεσμα είναι ότι βλέπει κανείς σήμερα να ισχύει στην Κύπρο και στο Αιγαίο.
Το 1974, η Ελλάδα είχε θεωρητική υπεροπλία σε σχέση με την Τουρκία.
Διέθετε υπερσύγχρονα για την εποχή τους αεροσκάφη (F-4E) και υποβρύχια (Type-209) που δεν είχαν στην φαρέτρα τους οι Τούρκοι.
Ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε κατά την διάρκεια του Αττίλα 1 με την χούντα, ούτε στον Αττίλα 2 με τον Καραμανλή.
Αποτέλεσμα, η μέχρι σήμερα κατοχή του 40% του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία.
Το 1996, κατά την διάρκεια των επεισοδίων στα Ίμια, η ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ των δύο κρατών όσο αφορά τις αεροναυτικές δυνάμεις ήταν περίπου ένα προς ένα, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.
Ποιο ήταν τότε το αποτέλεσμα των χειρισμών από την ελληνική πλευρά;
Η υποστολή της σημαίας που την πήρε ο διάολος και ο Πάγκαλος και η δημιουργία –επισήμως πλέον μετά και την παρέμβαση των Αμερικανών– γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Από το 1996 η Ελλάδα απώλεσε την κυριαρχία της στα Ίμια –τουλάχιστον εκεί, αφού δεν γνωρίζουμε ποια άλλα νησιά «γκριζάρισε» η συμφωνία απεμπλοκής που υπογράφηκε τότε– τα οποία χαρακτηρίστηκαν έκτοτε ως «no man’s land».
Μεσολάβησαν μερικά ακόμα χρόνια οικονομικής ευμάρειας που η Ελλάδα δεν τόλμησε ούτε την ΑΟΖ της να οριοθετήσει, ούτε το δικαίωμά της –με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας– των 12 ναυτικών μιλίων να επιβάλει.
Η Αθήνα παρέλυσε μπροστά στο casus belli της Άγκυρας.
Δώδεκα χρόνια μετά, η ισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων μεταξύ των δύο κρατών έχει μεν ανατραπεί προς όφελος της Τουρκίας, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί τον ξεφτιλισμό που υφίσταται σήμερα η Ελλάδα σε Αιγαίο και Κύπρο, ούτε επίσης ερμηνεύει την ευκολία με την οποία οι Τούρκοι προκαλούν και διεκδικούν όλο και περισσότερα στην περιοχή.
Μέσα στις δύο τελευταίες βδομάδες, απέκλεισαν κάθε προσέγγιση στα Ίμια, εμβόλισαν δύο φορές ελληνικά πολεμικά σκάφη που επιχείρησαν να προσεγγίσουν την αμφισβητούμενη από την Τουρκία περιοχή και δήλωσαν ανοιχτά και ξεκάθαρα πως θεωρούν τις βραχονησίδες δικό τους έδαφος.
Επιπλέον, έχουν μιλήσει πολλές φορές για τα 18 νησιά στο Αιγαίο που παρανόμως κατέχει η Ελλάδα, καθώς και για την αναγκαιότητα της αναθεώρησης της συνθήκης της Λοζάνης.
Διαψεύδοντας μάλιστα τους Έλληνες «αναλυτές», το τουρκικό πολεμικό ναυτικό εμπόδισε επιτυχημένα την έναρξη των γεωτρήσεων εντός της κυπριακής ΑΟΖ, χωρίς να συναντήσει καμία ουσιαστική αντίδραση από τις ανάδοχες εταιρίες ξένων συμφερόντων που υποτίθεται πως θα ανάγκαζαν τους Τούρκους να υποχωρήσουν ή να μην επέμβουν καθόλου.
Δημιουργεί δηλαδή η Τουρκία de facto ένα καθεστώς συγκυριαρχίας και συνεκμετάλλευσης (τουλάχιστον) των όποιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων υπάρχουν εντός σημαντικού τμήματος της κυπριακής ΑΟΖ.
Και η Ελλάδα;
Πώς αντιδρά σε όλα αυτά η Ελλάδα, η οποία έχει επισήμως υιοθετήσει την γραμμή του «ενιαίου αμυντικού δόγματος» για την Κύπρο;
Μα φυσικά, κάνοντας για μια ακόμα φορά την κότα και σφυρίζοντας αδιάφορα ταυτοχρόνως.
Στην Ελλάδα, επίσης, οι μπατριώτες κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις και τρελαίνονται όταν οι βόρειοι ασήμαντοι στρατιωτικά γείτονες σφετερίζονται την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Τούρκοι γίνονται με αυτό οι μπατριώτες!
Ούτε επιθετικούς προσδιορισμούς για το κράτος των Σκοπίων με την λέξη «Μακεδονία» δέχονται, ούτε τίποτε.
Όσο αφορά όμως τις προκλήσεις της Τουρκίας, είναι Τρίτη και ευτυχώς είναι ανοιχτά τα σούπερ μάρκετ, για να αγοράσουμε γάλατα και κωλόχαρτα.
Να μην γίνουμε και σαν την Βενεζουέλα!
Οι πιο σοβαροί από δαύτους, δηλώνουν πως δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στα δύο αυτά ζητήματα.
Και λίγα λεπτά μετά, περνάνε στην αντεπίθεση.
Μα καλά να διακινδυνέψουμε ένα πόλεμο με την Τουρκία για αυτό το θέμα;
Έλα μου ντε!
Είναι η κατάληψη εδαφών σου από μια τρίτη χώρα, η απειλή για τα νησιά του Αιγαίου και την Μεγαλόνησο, καθώς και η αμφισβήτηση των κατοχυρωμένων από τις διεθνείς συνθήκες δικαιωμάτων εκμετάλλευσης της ελληνικής ΑΟΖ το ίδιο σοβαρή υπόθεση με την απώλεια της Μακεδονικής ψυχής μας;
Κι αν τελικά δεν υπάρχει λόγος να διακινδυνέψει έναν πόλεμο η Ελλάδα με την Τουρκία για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τότε για ποιο λόγο να εξοπλίζεται σαν αστακός ακόμα και μετά την χρεοκοπία της το 2010;
(Γράφοντας την παραπάνω πρόταση με πιάσανε τα γέλια. Τα «κυριαρχικά δικαιώματα» του γερμανικού προτεκτοράτου! Παρ’ όλα αυτά, λέω να εξηγήσω το γιατί εξοπλίζεται και να κλείσω με αυτό.)
Κατά την γνώμη μου λοιπόν, η Ελλάδα εξοπλίζεται –με το αζημίωτο φυσικά– από τους ξένους, ακριβώς γιατί δίπλα της υπάρχει μια ισχυρή, ασταθής όμως γεωπολιτικά και επικίνδυνα μη ελεγχόμενη από αυτούς Τουρκία.
Είναι κοινό μυστικό πια ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν θεωρούν την Τουρκία του Ερντογάν αξιόπιστο εταίρο.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα έρθουν σε ευθεία αντιπαράθεση μαζί του.
Μονάχα όταν και αν ο Ερντογάν επιχειρήσει να αυτονομηθεί περισσότερο –ίσως μετά τις προεδρικές εκλογές του 2019– να θελήσουν να κινηθούν περισσότερο επιθετικά απέναντί του.
Κι όπως πολέμησαν το Ιράν του Χομεϊνί με τον στρατό του Ιράκ, έτσι θα πολεμήσουν –αν χρειαστεί– την Τουρκία του Ερντογάν με τον ελληνικό στρατό, αφού είναι εμφανές ότι οι Κούρδοι δεν τους αρκούν.
Οι Έλληνες που φοβούνται να αντιπαρατεθούν με τον ισχυρό τους γείτονα υπερασπιζόμενοι το δίκαιο της πατρίδας τους, ίσως υποχρεωθούν να πολεμήσουν μαζί του για το συμφέρον του «δυτικού-ευρωπαϊκού» πολιτισμού, αν το επιβάλλουν οι συνθήκες.
Και τότε θα ξαναδείτε τους μπατριώτες και το παπαδαριό στους δρόμους με φουστανέλες και δικέφαλους αετούς, με την μυθολογία του μαρμαρωμένου βασιλιά και της Πόλης που είναι γραφτό να ξαναγίνει «δική μας» στο στόμα, να φτιάχνουν το απαραίτητο κλίμα.
Μέχρι εκείνη την στιγμή, «μούγκα στην στρούγκα» όσο αφορά την Τουρκία.
Μόλις δοθούν οι υποσχέσεις και το πράσινο φως από τους Αμερικανούς και λοιπούς συμμάχους, θα πλημμυρίσουν τα μυαλά των μελλοθάνατων με όλες τις γνωστές εθνικιστικές μ@λακίες.
Το βαρέλι της χρεοκοπίας της χώρας -χωρίς να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα που συντελέστηκε- έχει κι άλλον πάτο: τον πόλεμο.
Φιλιά από την – περίεργο που κατοικείται από ανθρώπους – Εσπερία, Ηλίας
Υ.Γ. Είμαι της άποψης πως η Ελλάδα θα μπορούσε –αν ήταν φυσικά ανεξάρτητο κράτος κι αν είχε το κατάλληλο στρατιωτικό δόγμα– να προωθήσει αποτελεσματικά τα συμφέροντά της στην περιοχή. Δεν έχει όμως νόημα να γράψω για το πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Η σκληρή και θλιβερή πραγματικότητα είναι πως η Ελλάδα αποτελεί ένα πιόνι των Αμερικανών και των Ισραηλινών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Θα κινηθεί με τον τρόπο που αυτοί θα επιλέξουν και την στιγμή που αυτοί θα θελήσουν. Μέχρι τότε, ακινησία και εξευτελισμός.
(Φίλε Ηλία, τα είπες όλα. Κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα πως η χρεοκοπία της χώρας το 2010 ήταν έγκλημα και προδοσία. Βέβαια, ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί πως η Ελλάδα έχασε την κυριαρχία στα Ίμια τον Φεβρουάριο του 1996. Γενικά, υπάρχει ένα πρόβλημα με την αντίληψη πολλών Ελλήνων. Και πολλή ψευτομαγκιά. Η σύγκριση της αντίδρασης των Ελλήνων στο Μακεδονικό και στην τουρκική προκλητικότητα, είναι το απόλυτο ξεβράκωμα. Να είσαι καλά, Ηλία.)
//pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου