Facebook, instagram, snapchat, twitter….ουφ που να πρώτο βρεις αυτόν/αυτήν που αναζητάς που τον/την είδες να κάθεται στην στάση και έπαθες την πλακά σου αλλά δείλιασες μπροστά στην επαφή face to faceκαι τώρα προσεύχεσαι το like που πατήσεις με κλειστά τα μάτια να του περάσει το μήνυμα …
Ναι φίλοι μου ζούμε στην εποχή των social media είμαστε δειλοί και ντροπαλοί. Τον/την βλέπεις σε κοιτάζει χάνεις τα λόγια σου, σου πέφτουν κινητά ,ακουστικά και ό,τι στο καλό κρατάς στα χεριά ,ενώ οι κολλητοί σε δουλεύουν ,κάθεσαι με τις ώρες μπροστά από μια οθόνη και τσεκάρεις τι ανεβάζει, τι γραφεί και που σχολιάζει προκειμένου να τον/την πλησιάσεις .Έτσι λοιπόν μέσα σε μια εικονική εποχή που όλα γίνονται ψηφιακά κάτι παραμένει γνήσιο …. η ανάγκη μας να βρούμε κάποιον που θα γίνει το ταίρι μας. Μέσα από αυτό παίρνουμε δύναμη και πάμε να μιλήσουμε στην τύπισσα στο μπαρ (εντάξει ίσως και οι δυο τεκίλες κάτι κάνουν..), στον τύπο που περιμένει κάθε μέρα μπροστά μας στην λέσχη και σε όλους αυτούς που περνάνε δίπλα μας και μας προκαλούν ένα μικρό εγκεφαλικό. Για μια λοιπόν <<ωραία Ελένη>> όχι πόλεμο μόνο θα κάναμε … αλλά θα φέρναμε το κόσμο πάνω κάτω … Έρχονται στιγμές που σκέφτομαι … είμαστε νέοι, με όλη την ζωή μπροστά μας, με αντοχές , ελπίδες και όνειρα πως είναι δυνατόν να <<κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας>> και να μην βγαίνουμε έξω να κυνηγήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε;; Εντάξει καταλαβαίνω ότι ο φόβος για την απόρριψη είναι μια παράμετρος ... αλλά αυτός ο νεανικός έρωτας που τα ισοπεδώνει όλα στο πέρασμα του δεν υπάρχει; Δεν θα υπάρξει ποτέ; Ή μόνο ο ΔΚ ΔΚ ξέρει;
-NANA
Το blog στηρίζει τα Ελληνικά Προϊόντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου