Τι είναι η κόλαση και ο παράδεισος; Ότι είναι και ο κόσμος μας.
Πρόκειται αποκλειστικά για μία ανθρωποκεντρική προσέγγιση του θείου, ζωή-θάνατος, φως-σκότος, καλό-κακό, κρύο-ζέστη, μέρα-νύχτα, άσπρο-μαύρο, χαρά-λύπη, τρόμος-ατρόμητος, δράση-αντίδραση, αλήθεια-ψέμα, άρα μιλάμε για μία δυαδική διπολική αντίληψη και φύση.
Και μόνο από τα προηγούμενα γίνεται κατανοητό ότι ζούμε σε έναν κόσμο διπολικό, στον παράδεισο και την κόλαση μαζί, μέσα από την ένωση των δύο αντιθέτων.
Διότι η ζωή δεν μπορεί να απορροφηθεί από τον θάνατο, μα ούτε η ζωή να απορροφήσει τον θάνατο.
Ζουν μόνα τους, και όταν ζουν μαζί, είναι η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα.
Πως γίνεται όμως να συνυπάρχει η ζωή με τον θάνατο; μπορεί να συνυπάρξει η ζωή με την ανυπαρξία;
Είναι μία απομίμηση της αλήθειας, όπου η ζωή αποτυπώνεται και ενσωματώνεται μέσα στον ίδιο τον θάνατο, στην ίδια την ανυπαρξία.
Εφόσον λοιπόν ζούμε ως είδωλο του αληθινού μας εαυτού, στην πραγματικότητα δεν ζούμε, διότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας.
Εξού και η ποιότητα της σκέψης μας, η οποία δεν μπορεί να ξεφύγει πέραν της διπολικότητας της!
Είναι αδύνατο να θυμηθούμε την αληθινή μας υπόσταση την Ζωή από Φως..είναι απόλυτο και τετελεσμένο γεγονός. Διότι από την στιγμή που ενσωματώσαμε τον θάνατο επάνω μας, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή η αληθινή ζωή, διότι η ζωή θυμάται την αλήθεια, ενώ το αντίθετο της η ανυπαρξία το αδρανοποιεί.
Αν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε για την αλήθεια, τότε πρέπει να την προσδιορίσουμε πως είναι οτιδήποτε βλέπουμε όμορφο με τον Νου, αλλά είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί στον δικό μας κόσμο.
Διότι οτιδήποτε επιθυμήσουμε σε αυτόν τον κόσμο και πραγματοποιηθεί, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια της ζωής.
Μα ούτε η ζωή μπορεί να απορροφηθεί από τον θάνατο, κι έτσι απλά μπορούν να συνυπάρχουν μαζί, όπως εδώ που ζούμε σήμερα, όπου το ένα θα προσπαθεί να επιβάλλει την αλήθεια του επί του άλλου.
Η αληθινή ζωή βρίσκεται εκεί όπου είναι διαχωρισμένος ο Ον από τον Μη Ον.
Η κόλαση και ο παράδεισος βρίσκεται αποκλειστικά εδώ σε αυτόν τον κόσμο, διότι είναι αδύνατον να απορροφηθεί η ζωή, μα ούτε και το αντίθετο της.
Τι είναι ο θάνατος; η ανυπαρξία; και τι η ζωή;
Αλήθεια δεν είναι η ανυπαρξία, ειδάλλως δεν θα ονομαζόταν έτσι, ούτε θα υπήρχε καν! αλήθεια είναι ότι δίνει ύπαρξη στην ανυπαρξία, και μιλά για αυτήν, η ίδια η ζωή.
Αν λοιπόν η σκέψη είναι αυτή που αντιλαμβάνεται την ζωή, αλλά και τον θάνατο, τότε η σκέψη είναι αυτή που δίνει ύπαρξη στην ζωή και στον θάνατο, και αφού ζούμε σε έναν διπολικό κόσμο, είναι επόμενο να υπάρχει και η σκέψη του θανάτου.
Αλλά εφόσον δεν είναι ούτε νους ούτε και σκέψη η ανυπαρξία, είναι επόμενο η ζωή να εξουσιάζει την ανυπαρξία μέσω της σκέψης, και να της δίνει υπόσταση, έστω και μέσα από την έννοια του θανάτου, διότι και ο θάνατος είναι μια υπόσταση που δίνει η ίδια η ζωή στην ανυπαρξία,και ότι έχει υπόσταση, δεν είναι ούτε η ανυπαρξία ούτε και θάνατος.
morfeas sky
oneirosky
Το blog στηρίζει τα Ελληνικά Προϊόντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου