Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο απειλές. Αδίστακτοι, αιμοδιψείς δολοφόνοι και οικονομικοί δολοφόνοι παραμονεύουν σε κάθε μας βήμα, για να μας κάνουν κομματάκια.
Οι αγορές κινδυνεύουν, το ευρώ κινδυνεύει, η Ελλάδα κινδυνεύει, ο κόσμος κινδυνεύει.
Οι Τούρκοι παραμονεύουν, οι Γερμανοί παραμονεύουν, οι Αμερικανοί παραμονεύουν, οι Αλαβανοί παραμονεύουν, οι μετανάστες παραμονεύουν, οι πρόσφυγες παραμονεύουν, οι ισλαμιστές παραμονεύουν, οι δραχμές παραμονεύουν, όλοι παραμονεύουν.
Γιατί παραμονεύετε, ρε παιδιά; Ελάτε μέσα να σας τρατάρουμε ένα περγαμόντο.
Κανείς δεν αντιλαμβάνεται τη μοναδικότητά μου, την πνευματική μου υπεροχή, την θεϊκή αποστολή που έχω έρθει να εκτελέσω ανάμεσα στους κοινούς θνητούς.
Βάλλομαι από παντού.
Προσβάλλεται η ύπαρξή μου, προσβάλλεται η αισθητική μου, προσβάλλεται η νοημοσύνη μου, προσβάλλονται όλα μου.
Οι άλλοι τα προσβάλλουν όλα αυτά.
Εγώ δεν προσβάλλω τίποτα.
Η ύπαρξή μου δίνει ένα νόημα στις ζωές των άλλων, η παρουσία μου ανεβάζει τον μέσο όρο των κατοίκων του πλανήτη.
Άντε καλέ που είμαι αυτιστικός και υστερικός.
Πώς σας πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο;
Δεν με ευχαριστεί τίποτα, δεν βρίσκω ικανοποίηση πουθενά, όλοι και όλα είναι κατώτεροι από εμένα.
Παίρνω χάπια, χάπια, χάπια.
Αλλά μαθαίνω τώρα πως όλοι παίρνουν χάπια. Με τις χούφτες.
Είναι ποτέ δυνατόν να παίρνω ΕΓΩ χάπια, ενώ παίρνουν ΟΛΟΙ χάπια;
Και ποιος είναι ο γιατρός που μου λέει να πάρω ΕΓΩ χάπια;
Να ήταν ο Φρόιντ, να το καταλάβαινα.
Από την άλλη, ποιος μου λέει εμένα πως η ψυχολόγα Αναστασία Στρακατσόγλου -που έχει το ιατρείο της στην Κυψέλη- δεν θα γίνει μια μέρα ο νέος Φρόιντ;
Γιατί και ο Φρόιντ, όταν ήταν νέος και άγνωστος, δεν ήταν Ο Φρόιντ.
Κι ο Αϊνστάιν, όταν ήταν μωρό, τα έκανε πάνω του και έλεγε η μάνα του «πάλι χέστηκε πάνω του το μαλακισμένο και πρέπει να το ξεσκατίσω».
Ακόμα κι εγώ τα έκανα πάνω μου, και έκλανα χαρωπά μπροστά σε όλους και ρευόμουν.
Εντάξει, δεν τα θυμάμαι, από διηγήσεις άλλων τα ξέρω.
Μπορεί και να μην είναι αλήθεια.
Μπορεί να μου τα λένε για να με μειώσουν, για να μην έχω αυτοπεποίθηση και να έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση, εγώ;
ΕΓΩ;
Μα ΕΓΩ είμαι ΕΓΩ!
Από την άλλη, κι εγώ σφίγγομαι στην τουαλέτα. Κι αυτό δεν το ξέρω από διηγήσεις άλλων, το διαπιστώνω προσωπικά.
Βέβαια, και η βασίλισσα Ελισάβετ θα σφίγγεται στην τουαλέτα.
Δεν είναι φοβερό που και η βασίλισσα σφίγγεται στην τουαλέτα;
Γιατί χέζει και η βασίλισσα. Δεν θα γίνει ποτέ είδηση ότι έχεσε η βασίλισσα -τα κρύβουν αυτά από το λαό- αλλά χέζει.
Θα έχει μείνει κι από χαρτί η βασίλισσα. Δεν μπορεί, θα ξεχάστηκε καμιά φορά η δούλα η Αμπιγκέιλ, και δεν θα έβαλε κωλόχαρτο.
Θα κοιτούσε δεξιά κι αριστερά η Ελισάβετ να βρει το κωλόχαρτο και τελικά θα σκουπίστηκε με το βρακί της.
Μετά θα απολύθηκε η Αμπιγκέιλ αλλά μπορεί και να μην την απέλυσε, για να μην γίνει θέμα πως κοτζάμ βασίλισσα έμεινε από κωλόχαρτο.
Θεέ μου, τι γράφω;
Τι ήθελα να πω;
Πού ήθελα να καταλήξω;
Α ναι, παιδιά η ζωή είναι μία και είναι ωραία.
Και εμείς είμαστε ζωντανοί.
Ακόμα.
http://pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου