Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Η αξιοπρέπειά σου δε χτίζεται στα χαλάσματα των άλλων

Ζεις, μεγαλώνεις, εκμεταλλεύεσαι, σε εκμεταλλεύονται, προσφέρεις, σου προσφέρουν, αναλώνεις κι αναλώνεσαι και κάπου εκεί στο άπειρο της συνείδησης ξαφνικά αποφασίζεις να διαμορφώσεις ένα δικό σου, κατά-δικό σου χωροχρόνο.
Χωρίς να υπολογίζεις τίποτα, με τη δικαιολογία πως η αξιοπρέπεια είναι αυτό που σου έλειπε και βρήκες τον τρόπο να την «κερδίσεις» πίσω.



Άκου, η αξιοπρέπεια δεν είναι ένα γεμάτο πορτοφόλι που θα βρες τυχαία στο δρόμο, θα σκύψεις να το πάρεις με λοξές ματιές μη σε δει κανένας και ξαφνικά θα γίνεις πλούσιος.
Η αξιοπρέπεια είναι άδειο πορτοφόλι που θέλει πάντα κάποιο μικρό μπάλωμα, για να μπορεί να κρατάει με σιγουριά τις «οικονομίες» μιας ζωής.

Πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να βρεθεί μια «τρύπα» να σου αδειάσει γιατί δεν πρόσεξες και ποτέ δε θα σε νοιάζει το περιεχόμενο, αν δεν κουραστείς για να το γεμίσεις και να το κρατήσεις εκεί.

Στο μεγάλο δρόμο μας, λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι που μας βοηθούν να το γεμίσουμε ή να το κρατήσουμε γεμάτο. Είτε γιατί εμείς δεν είμαστε ικανοί ή γιατί κάποιοι άνθρωποι σαν δική τους αξιοπρέπεια έχουν ταυτίσει την αξιοπρέπεια για δύο.

Προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν πρόκειται να το κρατήσουμε ποτέ γεμάτο ή να το γεμίσουμε αν δεν έχουμε έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή μας, είτε αυτός είναι φίλος, αδελφός, γνωστός, γονιός, σύζυγος, αν θέλετε όμως ας πάρουμε την περίπτωση που απλά δεν είμαστε ικανοί.

Ακόμα κι έτσι αυτός ο άνθρωπος, θέλει να τον εκτιμήσεις, αυθόρμητα και ταπεινά, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, γιατί με τον ίδιο τρόπο που θα σε βοηθήσει ή θα σε προτρέψει στα δύσκολα να μείνεις αξιοπρεπής, αν δεν τον εκτιμήσεις σωστά μπορεί να καταλήξεις να αυτοταπεινώνεσαι ή πολύ απλά να σταματήσει να σε στηρίζει.

Αν μην τι άλλο, είναι άτιμο να έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου, που θα κρατάει το πορτοφολάκι σου γεμάτο και λίγο πριν το αξιοποιήσεις να τον κλωτσάς, προτάσσοντας την ανάγκη σου για δήθεν αξιοπρέπεια που δεν είχες (αυτή όμως που με επιτυχία σου πρόσφερε τόσα χρόνια).

Η δική μας αξιοπρέπεια δεν μπορεί να χτίζεται καταστρέφοντας άλλων, η αξιοπρέπεια σου απλά δεν υπάρχει όταν φτάνεις σε σημείο να καταστρέψεις κάποιου άλλου.

Ίσως πρέπει να αναλογιζόμαστε πιο συχνά το παρελθόν μας, να μετράμε πόσες φορές «αδειάσαμε» εμείς οι ίδιοι το πορτοφολάκι μας και πόσες από αυτές ήταν κάποιος εκεί να μας προσφέρει το περίσσευμα του ή όλο του το απόθεμα για να μην μείνουμε ρέστοι.

Όταν, λοιπόν, θα αποφασίσεις να πάρεις το «πορτοφολάκι» σου στα χέρια σου, πρόσεξε μην ψάξεις να κλέψεις κάποιου άλλου, μα πολύ περισσότερο πρόσεξε αν είσαι ικανός να το μπαλώνεις όσο και όποτε χρειάζεται. Ματώνοντας, όμως, τα δικά σου δάχτυλα, χρησιμοποιώντας τη δική σου βελόνα και την δική σου κλωστή.



Μόνο τότε θα σου ανήκει και το πορτοφολάκι και το περιεχόμενο, διαφορετικά σιώπησε κι άστο σε άλλον να το προσέχει.


ΠΑΝΟΣ ΜΑΝΑΡΑΣ


http://www.ilov.gr/


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα των άρθρων.

Εμείς απλά τα δημοσιεύουμε και η αξιολόγησή τους επαφίεται στη κρίση του αναγνώστη.

Αποποιούμαστε κάθε νομικής ευθύνης για την ακρίβεια των γραφομένων σε άλλα ιστολόγια ή ιστοσελίδες