Κοίτα να μορφωθείς όχι να παραμορφωθείς!

Ξεκινάει μια νέα σχολική χρονιά, με τα κλασσικά «ευχάριστα». Κενές θέσεις καθηγητών, αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας, ιδιωτικά κολέγια που βαράνε κανόνι.

Ξέρεις, η νοοτροπία των πολιτών μιας χώρας μπορεί να αλλάξει με δύο τρόπους. Δραματικά, λόγω πολέμου ή προοδευτικά, μέσω της εκπαίδευσης.

Δε χρειάζεται να σου πω ότι είμαστε, σαν κοινωνία, σε οριακό σημείο. Ότι η κρίση που περνάμε είναι πρωτίστως κρίση αξιών και μετά οικονομική.

Οπότε, τι κάνουμε με την εκπαίδευση μας;

Ράβε ξήλωνε κι αυτή, κουκλί μου! Ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας νιώθει την ανάγκη να «αφήσει το στίγμα του» και σκαρφίζεται φιρμάνια!

Ας το πάμε όμως από την αρχή. Από την πρώτη δημοτικού πλέον τα παιδιά μαθαίνουν και καλούνται ν’ αποστηθίσουν την προπαίδεια, όταν η γενιά μου την μάθαινε στην τετάρτη. Και η πίεση μαθημάτων κι αποστήθισης ακολουθούν σε όλο το δημοτικό.

Πάμε στο γυμνάσιο, όπου οι ικανότητες παπαγαλίας εντείνονται και κάποια βιβλία αρχαίας γραμματείας που μοιράζονται στους μαθητές, αφήνονται να μαζεύουν σκόνη μια που δεν διδάσκονται. Ο Λουκιανός με το φοβερό του μαύρο χιούμορ, η Σαπφώ, ξακουστή λυρική ποιήτρια είναι ονόματα άγνωστα. Λίγο Ιλιάδα, μια ξεπέτα Οδύσσεια κι έξω απ’ την πόρτα. Για Αριστοφάνη, ούτε λόγος! Ποιος; Ο Σωκράτης; Ο Αριστοτέλης με τα πολιτικά του; Α πα πα!

Όλα αυτά τα έργα που μας άφησαν οι πρόγονοι μας, αντί να είναι προτεραιότητα, παραγκωνίζονται. Έργα πρόσφορα για συζητήσεις κι ακόνισμα της κριτικής σκέψεις, πέφτουν στην σκιά. Ακούς εκεί, να μάθουν να σκέφτονται κι όχι να αναμασάνε!

Άντε και πήγαμε στο λύκειο. Μεγάλε, ετοιμάσου για τα καλύτερα! Με τις πανελλήνιες μπροστά σου, παπαγαλία φουλ! Μέχρι και το παραμικρό κόμμα που είναι θα θυμάσαι! Εμπρός καλό μου ρομποτάκι! Τρέχα και σε φροντιστήρια, γιατί το σχολείο δεν αρκεί, πώς θα περάσεις; Κάτσε διάβασε, αγχώσου γιατί δεν ξέρεις, πόσα μαθήματα θα δώσεις; Τέσσερα; Δεκατρία; Καθόλου; Ανάλογα τις ορέξεις του υπουργού! Κι έπειτα;

Έδωσες, και δεν πέρασες, να πέσει φωτιά να σε κάψει ανεπρόκοπε, που οι γονείς σου έδωσαν ένα σκασμό λεφτά, μπας και βρεθεί ένας έρμος καθηγητής να σου χώσει στο κεφάλι τα γράμματα! Τι θα κάνεις τώρα; Το μέλλον σου καταστράφηκε!

Πάλι οι γονείς θα τρέξουν να πληρώσουν ένα ιδιωτικό ΙΕΚ ή κολλέγιο, μη μείνει το σπλάχνο τους χωρίς χαρτί και γίνει χειρώνακτας. Οποία φρίκη!

Έδωσες και πέρασες. Χαχα! Άλλα ευτράπελα από ‘κει! Πας λοιπόν να ξεκινήσεις τη φοίτηση σου. Οι πρώτοι που θα στην πέσουν, οι φοιτητές κομματόσκυλα! Σαν σειρήνες σε δελεάζουν, με υποσχέσεις για κονέ, θέματα εξεταστικών, παρτάρες, ε, κάπου θα βρουν το κουμπί σου!

Ώρα για μάθημα! Το πρόγραμμα σου απλώνεται από το πρωί μέχρι το βράδυ με πολλές ώρες κενές. Άντε και τι να κάνεις; Θα σέρνεσαι πέρα δώθε στις καφετέριες να περάσει η ώρα. Άντε κι έφτασε η ώρα. Το καλύτερο είναι που πας για μάθημα και βρίσκεσαι να ψάχνεις συμφοιτητές, καθηγητές. Κανένας, ψυχή! Άντε ρε, δεν είναι υποχρεωτικής παρακολούθησης, τι ψάχνεις να βρεις;

Όταν τελικά το εκπαιδευτικό σύστημα τελειώσει μαζί σου έχει δημιουργήσει ένα ωραιότατο άβουλο πλάσμα, που ξέρει μόνο μασημένη τροφή να επεξεργάζεται, να βολεύεται όσο μπορεί. Κατάλαβες;

Τι να σου πω; Αν είσαι γονιός, δώσε στο βλαστάρι σου όσα ερεθίσματα μπορείς κι άστο να επιλέξει. Σαν μαθητής, απλά κοίτα να μορφωθείς, όχι να παραμορφωθείς. Διάλεξε στον ελεύθερο χρόνο σου να ρίξεις μια ματιά και πέραν της διδακτέας ύλης.

Εσύ διαμορφώνεις το μυαλό σου κι επιλέγεις με τι θα το γεμίσεις. Εσύ επιλέγεις την πορεία της ζωής σου. Πάρε τα ηνία στα χέρια σου!

Μαρίνα Μαγουλιανού

http://www.ilov.gr/