Τα ξύλινα καλαμάκια ονομάζονταν οβελοί.
Έτσι προέκυψε η ονομασία οβελίες για τα σουβλιστά ζώα....
Κρατευτές ήταν τα σκεύη όπου πάνω τους έψηναν σουβλάκια. Είχαν εγκοπές αλλά και τρυπούλες για να κυκλοφορεί ο αέρας και να μην σβήνουν τα κάρβουνα. Ήταν πολύ εργονομικοί. Στην άκρη τους είχαν το σχήμα κεφαλής κριαριού. Και εξασφάλιζαν και ένα υγιεινό ψήσιμο, αφού το λίπος έπεφτε.
Το κρέας της εποχής ήταν αιγοπρόβατα, αφού τα μεγάλα ζώα σπάνιζαν στα νησιά. Η κύρια τροφή τους ήταν θαλασσινά, όστρακα και λίγο κυνήγι.
Η μεγαλύτερη λιχουδιά ήταν ο γάρος, μια εκλεκτή σάλτσα που εξυμνούσε ο Σοφοκλής, ο Πλάτωνας και ο Πλίνιος από εντόσθια ψαριών και μικρά ψάρια (σαρδέλες, αθερίνες) που παστώνονταν σε χοντρό αλάτι και απλώνονταν στον ήλιο 2-3 μήνες. Το παχύρευστο υγρό που έπαιρναν από το σούρωμα αραιωνόταν με ελαιόλαδο, κρασί ή ξύδι και αποθηκευόταν στο γαράριον για σάλτσα. Σε ορισμένες περιοχές, μάλιστα, έφτιαχναν γάρο μόνο από συκώτι κολιού ενώ η αρχική συνταγή έδωσε την ιδέα για την σάλτσα αντζούγιας των Σικελών και την γουόστερ σος (Worcestershire sauce)....
http://greekfood.tv/
Eξαιρετική ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή