Kahlil Gibran Ο περιπλανώμενος - Σώμα και ψυχή

Ένας άντρας και μια γυναίκα κάθονταν σ' ένα παράθυρο που κοίταζε στην Άνοιξη. Ήταν καθισμένοι κοντά ο ένας στον άλλο.

«Σ' αγαπώ», είπε η γυναίκα. «Είσαι όμορφος και πάντα καλοντυμένος». «Σ' αγαπώ», είπε ο άντρας. «Είσαι μια όμορφη σκέψη, κάτι πολύ ξεχωριστό που ξεγλυστρά στα δάχτυλα. Είσαι τραγούδι στ' όνειρό μου.

Η γυναίκα αποτραβήχτηκε θυμωμένη, λέγοντας: «Άσε με σε παρακαλώ. Δεν είμαι σκέψη. Δεν είμαι κάτι που περνά στα όνειρά σου. Είμαι γυναίκα. Θα 'θελα να με πεθυμάς σα σύζυγο και μητέρα αγέννητων παιδιών».

         

          Έτσι χώρισαν.

Ο άντρας έλεγε μες στην καρδιά του: «Άλλο ένα όνειρο που 'γινε ομίχλη».

Και η γυναίκα μονολογούσε: «Τι μπορείς να περιμένεις από έναν άντρα που με βλέπει σαν όνειρο και καταχνιά;».

panagiotispsarros

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ