Όσο συζητάς ένα θέμα, τόσο προκύπτουν συνεχώς ζητήματα και νέα επιχειρηματολογία που ενδεχομένως να μην την είχε κάποιος σκεφτεί νωρίτερα. Το μήνυμα που λάβαμε δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αφορά το επίμαχο θέμα των πλειστηριασμών και τη δικαστική απόφαση περί συνυπαιτιότητας δανειστή και δανειζόμενου.
Το δε επιχείρημα ενδιαφέρον, τουλάχιστον: «Σκίστε» αν θέλετε με νομικές διαδικασίες και μακρύ κατάλογο αδικημάτων τις διοικήσεις των τραπεζών, μην πειράζετε όμως την υπάρχουσα διαδικασία (αν δεν πληρώσεις, πλειστηριασμός), διότι θα έχει πολλαπλές συνέπειες που θα γυρίσουν στο κεφάλι αυτού που υποτίθεται θέλεις να προστατεύσεις… Ας το δούμε:
«Η απόφαση του Ειρηνοδικείου Πάτρας, σε μία υπόθεση μη εξυπηρέτησης δανείου, δηλαδή να εμπλέξει την τράπεζα ως συνυπεύθυνη του δανειζόμενου στην αδυναμία αποπληρωμής του δανείου, εξ αιτίας της στρατηγικής της (σωστής ή όχι) στην παροχή δανείων, ανοίγει στην κυριολεξία την πόρτα του φρενοκομείου.
»Αυτή η απόφαση, εάν τελεσιδικήσει, θα οδηγήσει τις Τράπεζες στο άλλο άκρο, αφού θα πάψουν στην πράξη να δίνουν δάνεια, η θα ζητούν τέτοια εχέγγυα που αν κάποιος τα έχει, τότε δεν θα έχει κανένα λόγο να προβεί σε δανεισμό. Η απόφαση αυτή θυμίζει κάπως την ιστορία όπου δεν τιμωρείται μόνο ένας κλέφτης (προς Θεού ΔΕΝ εξομοιώνω τον δανειζόμενο με κλέφτη, τη λογική εξετάζω) αλλά και το θύμα του, με τη «λογική» ότι δεν έλαβε τα προσήκοντα μέτρα για να μην τον κλέψουν.
»Κύριοι, οι Δανειακές συμβάσεις μπορεί να είναι λεόντειες από πλευράς δανειστού, αλλά είναι ξεκάθαρες νομικά. Από τη στιγμή δε της εκταμίευσης του ποσού, ο νόμος δεν μπορεί και δεν πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του θέματα άσχετα προς την δανειακή σύμβαση.
»Εάν η Κοινωνία και το κράτος θέλει να κάνει κοινωνική πολιτική δεν μπορεί αυτή η πολιτική να γίνεται στις πλάτες των μετόχων ή των επενδυτών (δηλαδή εσείς κι εγώ) της Τράπεζας, αλλά θα πρέπει να βρει τρόπους να ανακουφίσει αυτούς που δικαιούνται να βοηθηθούν.
»Όσον αφορά τις παρακινδυνευμένες και ανόητες πρακτικές των Τραπεζών για την επέκταση εργασιών (κανείς δεν ξεχνά την αφειδώς διάθεση τηλεφωνικώς Πιστωτικών Καρτών, Προσωπικών Δανείων, Εορτοδανείων κ.λπ.) βεβαίως και μπορούν να τεθούν ως υπόλογες για καταχρηστικές πρακτικές και συμπεριφορές έως και καταδολίευση των μετόχων και του κράτους.
»Για όλα αυτά μπορούν να εγερθούν αστικές και ποινικές αγωγές εναντίον των Τραπεζών και των διοικήσεών τους και να υπάρξουν οι ανάλογες αστικές και ποινικές αποφάσεις. Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορούμε ανακατεύουμε τα δύο θέματα γιατί οι συνέπειες και οι επιπτώσεις θα είναι τραγικές σε μία χώρα και μία αγορά που βιώνει το μαρτύριο της οικονομικής σταγόνας.
»Φτάνει ποια με τους μαθητευόμενους μάγους και τις ελληνικές ιδιαιτερότητες που μας έφεραν στην κατάντια του σήμερα. Ας αρχίσουμε να αντιγράφουμε αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι και να είστε σίγουροι ότι δεν θα χάσουμε, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά την Αμερική, το έκανε είδη ο Κολόμβος πέντε αιώνες πριν.»
Μετά τιμής, Α.Γ.
(σ.σ. εδώ τί απαντάμε παιδιά; το ερώτημα απευθύνεται στους φίλους που διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τις κάπως… αιρετικές απόψεις που δημοσιεύσαμε για το θέμα των πλειστηριασμών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου